Kremem w zmarszczki - składniki preparatów przeciwzmarszczkowych

Starzenie się skóry jest zjawiskiem wieloczynnikowym. Na proces ten składają się elementy starzenia fizjologicznego oraz starzenia indukowanego działaniem czynników środowiska zewnętrznego, z których do najważniejszych należy ekspozycja na promieniowanie UV oraz palenie papierosów. Fizjologiczne starzenie się obserwowane jest w okolicach ciała niepoddawanych działaniu słońca, np. na pośladkach. Skóra w tych rejonach jest sucha, blada, mniej elastyczna, z drobnymi zmarszczkami. Zarówno naskórek, jak i skóra właściwa wykazują cechy zaniku, zmniejsza się ilość włókien tkanki łącznej - kolagenu typu I i III oraz elastyny. Wzrasta też liczba krzyżujących się włókien kolagenowych. Procesom starzenia podlegają fibroblasty, produkując zwiększoną ilość enzymów degradujących macierz zewnątrzkomórkową. Dochodzi również do szeregu innych procesów biologicznych i biochemicznych, m.in. zmniejszenia regeneracji DNA komórkowego, upośledzenia mechanizmów odpornościowych skóry, inwolucji gruczołów łojowych i potowych, zwiększenia przeznaskórkowej utraty wody, zmniejszenia odporności na urazy oraz osłabienia procesu gojenia się ran.

W pozostałych rejonach ciała obserwować można skutki nakładania się zjawisk starzenia fizjologicznego i starzenia pod wpływem działania czynników środowiskowych, głównie słońca. Skóra podlegająca procesom fotostarzenia jest pogrubiała, z przerostem warstw naskórka i skóry właściwej. Powtarzana ekspozycja na UV prowadzi do rozwoju objawów rogowacenia słonecznego z obecnością nieprawidłowych komórek w naskórku. Zmiany te mogą stanowić punkt wyjścia nowotworów skóry.

Typowe dla fotostarzenia jest występowanie zaburzeń barwnikowych, takich jak plamy soczewicowate i ogniska hipopigmentacji, wynikające z niejednolitego rozkładu melanocytów i ziaren melaniny. W skórze właściwej zmniejsza się ilość włókien kolagenowych oraz dochodzi do nagromadzenia nieprawidłowego materiału elastotycznego (zjawisko elastozy posłonecznej). Współwystępowanie tych czynników prowadzi do utraty elastyczności skóry i powstania zmarszczek.

Uszkodzenie wywołane promieniowaniem ultrafioletowym związane jest z nasileniem syntezy związków o charakterze wolnych rodników, aktywacji cytokin prozapalnych, wzmożonej aktywności metaloproteinaz, enzymów uszkadzających włókna skóry właściwej. Ważnym problemem skóry starzejącej się jest również jej suchość, spowodowana zmniejszeniem produkcji łoju, utratą zdolności wiązania wody w naskórku oraz zmniejszeniem syntezy filagryny, białka odpowiedzialnego za utrzymywanie funkcji barierowych naskórka.

Skóra starzejąca się wymaga podejścia wielodyscyplinarnego. Jego celem jest odwracanie zjawisk zachodzących pod wpływem czasu oraz czynników zewnętrznych. Istotną rolę odgrywa również postępowanie prewencyjne - unikanie ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe, systematyczne stosowanie preparatów fotoprotekcyjnych oraz unikanie palenia tytoniu. Szczególnie intensywnej opieki wymaga skóra z silnie wyrażonymi cechami fotostarzenia. Ścisła współpraca dermatologa i kosmetologa, a także zaangażowanie samego pacjenta są warunkiem osiągnięcia sukcesu terapeutycznego.

Nowoczesne preparaty adresowane dla skóry starzejącej się, zawierające szerokie spektrum składników aktywnych, chronią skórę przed niekorzystnym działaniem czynników zewnętrznych, odżywiają ją, nawilżają, a także usuwają jej powierzchowne warstwy. Składniki te zawieszone są w podłożach, wykorzystujących najbardziej zaawansowane formy nośników substancji czynnych - liposomy, nanosomy, fitosomy, czy oleosomy, zapewniające ich specyficzne i długotrwałe działanie. Bogactwo oferowanych preparatów anti-ageing powoduje, iż często stajemy przed dylematem wyboru odpowiedniego kosmetyku. Aby nie zagubić się w niezrozumiałym gąszczu substancji aktywnych musimy wiedzieć, czego poszukiwać w dobrym preparacie przeciwstarzeniowym.